In de reeks ‘Parlé Détine’ komen boeiende sprekers aan bod in de Open Gevangenis van Ruiselede. Samen met gedetineerden luister je naar een lezing van een spreker die je meeneemt in zijn of haar wereld. Daarna ga je samen met gedetineerden in gesprek over het thema van de lezing.
Tijdens deze Parlé Détiné is Fatih De Vos te gast.
Rapper en socioloog Fatih De Vos is een kind van de Rabottorens in Gent, het ‘dorp in de hoogte’ dat onlangs tegen de vlakte ging. Hij ziet zichzelf als “een wandelende brug tussen culturen en gemeenschappen”. Fatih omschrijft zijn vader als een traditionele conservatieve Turk en zijn moeder als een traditionele Vlaamse. “Tegenwoordig is het geen uitzondering meer om tussen twee culturen op te groeien, iedereen doet het met elkaar. Dat is positief, ik vind dat de max. Maar in die tijd had ik geen stabiele gezinssituatie, dat maakte het moeilijker.”
Hij kroop in zijn pen en schreef erover. Over hoe weinig evident het is om in die mini-samenleving op te groeien met enerzijds zo veel verschillende verwachtingen en tegelijk zo verlammend weinig. Vanuit een kwetsbare positie en met een zware rugzak ontgroeide Fatih de statistieken. De rapper werd socioloog en combineerde zijn passies. “Ik praat niet over big booties, of poen pakken. Ik probeer de maatschappij in mijn gedichten te vatten In de taal van het beton, ’t echte harde harde leven. Soms geven, soms nemen, soms lachen, soms wenen.”
Op 3 november komt Fatih De Vos zijn persoonlijke verhaal vertellen, welke persoonlijke keuzes en uitdagingen er op zijn pad kwamen en hoe deze kleur gaven aan zijn ontwikkeling als mens.
zondag 17 november 2019 (13u45 – 17u)
Penitentiair Landbouwcentrum Ruiselede, Bruggesteenweg 128, Ruiselede
Inschrijven: klik hier
Reflectie op Parlé Détiné
Reflecties van enkele deelnemers
We zijn allemaal mensen. Sommigen hebben veel meer geluk & kansen dan anderen en daar moeten we dankbaar en nederig voor zijn.
het leven is een strijd, het lukt je op het rechte pad te blijven zolang je steunfiguren hebt die naast je staan, niet veroordelend naar anderen toe maakt het gemakkelijker om wat op je weg komt een plaats te geven. blijf je passie je dromen volgen.
Verschil tussen verschillende gevangenissystemen. Het belang van familie. Hoe komt iemand tot inzicht.
Het vergt enorm veel sterkte om op het recht pad te blijven als je in het foute milieu zit, Fatih had geluk, bewoners van PLC minder. Maar iedereen verdient een tweede kans. Geef mensen de tijd om te reflecteren over wat ze hebben misdaan, biedt hierbij hulp aan, proactief ipv reactief. Je hoorde achteraf de dame van vzw kruispunt een emotionele oproep doen naar vrijwillige buddy’s die 3 uur per week een ex-gedetineerde begeleiden en opvangen in hun re-integratieproces, een duidelijk tekens aan de wand dat het middenveld uitdunt en dat de middelen verminderen, en er bijgevolg meer last wordt gelegd op de rug van vrijwilligers. Laat tevens het betoog van Fatih tegen het kapitalisme een oog openen naar de redenen waarom vatbare mensen fouten begaan en in welke wereld ze uiteindelijk weer terecht zullen komen. Pakkend dag, veel impressies. Plus est en nous, prêsque plus personne s’en fout.
Ik vind het zeer belangrijk om mijn geest, mijn denken open en breed te houden. Vandaar dat we op deze activiteit ingegaan zijn.
Dat je ondanks veel moeilijkheden, vooroordelen je weg kan vinden. Fatih werd niet verbitterd maar probeert aldoor na te denken en verder te gaan en een eigen identiteit te vinden. Sterke gast.
Een heel interessante spreker, hij heeft zijn toch niet eenvoudige jeugd met vallen en opstaan omgebogen naar een positief verhaal. Sociaal bewogen, door zijn achtergrond kan hij zich ook heel goed inleven. De liefde en respect naar zijn mama is treffend. Opgroeien met de invloed van 2 culturen en die zo goed als kan doen matchen en er kritisch mee omgaan, chapeau. Zijn rappen is zoals hij zelf aangeeft een uitlaatklep en een soort van therapie. Zijn nummers zijn niet de doordeweekse rap met vooral schelden maar maatschappijkritisch.
Reflectie door Sylvie Vanneste
(deelneemster)
Toen ik de activiteit ‘Parlé Détiné’ zag was ik geïntrigeerd. Ik wou instant weten over wat het ging, nodigde een vriendin uit en voilà we schreven ons in. Op 10 min was het geklonken. Ik heb zelf jaren in justitie gewerkt en verschillende gevangenissen bezocht maar nooit Ruiselede. Toen we aankwamen was het uitzicht totaal anders als bij andere gevangenissen. De openheid, of beter … het gevoel van openheid en vrijheid waren zeer tastbaar. Eenmaal ‘binnen’ was ik aangetrokken tot de vriendelijkheid, warmte, het familiale karakter. Een kleine gemeenschap op zichzelf, met de nodige respect, en (beperkte) vrijheid.
Eerst en vooral kregen we uitleg van 2 bewoners (zoals Fatih Devos de gedetineerden omschreef) over het regime in het penitentiair landbouwcentrum Ruiselede. Waaruit bestaat hun dagelijkse routine, hoe wordt het samenleven geregeld, … Ik ben zelf nieuwsgierig van aard en vond het dan ook zeer interessant om te weten hoe de bewoners 24 uur per dag invullen. Na de uitleg werden we in bezoekerszaal geleid om te gaan luisteren naar Fatih Devos. Fatih is opgegroeid in Gent in de rabottoren. Hij kwam zijn levensverhaal vertellen en af en toe rapte hij bij zijn gevoelens, problemen, denkwijzen, … De mix van vertellen afgewisseld met rap was boeiend. We zaten verspreid over de zaal en tussen de bewoners. Voor mij was dit een meerwaarde. Alhoewel het een mix van personen was, zat iedereen geboeid te luisteren naar het verhaal van Fatih. Worstelend met zijn verleden, identiteit, even op een zijspoor belandden om dan terug zijn weg te vinden, wat kan hij het prachtig zingend vertellen.
Ik kan niet spreken uit naam van de bewoners, maar ergens denk ik wel dat Fatih kan gelden als een inspiratiebron. Het is heel moeilijk om zijn levensverhaal hier neer te pennen. Het zou Fatih geen recht aan doen om dit in enkele zinnen neer te schrijven. Ik wil meegeven als je de kans krijgt om eens naar hem te gaan luisteren, moet je dit zeker doen.
Na zijn verhaal was het tijd voor een taartje en een praatje. Je kreeg de tijd om samen met de bewoners aan je tafel te praten. Het verwonderde mij enorm dat zij heel open waren over hun verblijf, de reden dat ze hier zijn terechtgekomen, hoe ze Ruiselede ervaren en vooral wat ik het mooiste vond waren hun dromen. Ze zagen zichzelf een toekomstbeeld voorgesteld. Ze benadrukten ook dat het personeel in Ruiselede, een kleine gemeenschap, hierin heeft meegeholpen. Je geraakt niet zomaar in Ruiselede binnen, selectiegesprekken zijn hiervoor aan de orde. Het feit dat je wordt gekozen om in Ruiselede te verblijven is een zeer goede stap in de richting van hoop, en toekomst. De bewoners namen alle kansen om dit tot een goed eind te brengen. Ik was ontroerd door hun hoop, en hoop echt dat ze na hun verblijf hun leven weer kunnen opbouwen en heropbouwen. Het zal misschien niet allemaal even gemakkelijk, maar ze hebben al leren doorzetten door in het B-leave project te stappen. Boys, I believe in you.
Tijdens het Gents filmfestival heb ik de film ‘the mustang’ gezien. Deze film gaat over gedetineerden in Nevada die werken met mustangs. Ze temmen de wilde paarden om deze te kunnen door verkopen. De deelnemers aan dit programma hebben een kleinere kans op recidive. De films was prachtig, met een topprestatie van onze Matthias Schoenaerts. Ik geloof dat werken met dieren in gevangenissen therapeutisch, helend werkt. Bij deze een oproep aan de beleidsmakers van België om meer projecten met dieren op te richten. Ik geloof in de positieve werking van deze projecten. Het is tijd om resocialisatie al volwaardige schakel in het proces te zien.
Over Fatih De Vos
DIALOOG - midzuidwest 